Ο μπαμπάς μου είναι άρρωστος!
O Κώστας μπήκε τρέχοντας στο γραφείο μου, χωρίς φυσικά να χτυπήσει την πόρτα, θρονιάστηκε δίπλα μου και είπε λαχανιασμένος
– Σας έχω νέα. Καινούρια, καταπληκτικά, φοβερά, φανταστικά.
-Αργότερα Κώστα. Εχω λίγη δουλειά ακόμη.
-Δε γίνεται να περιμένω λεπτό. Τα νέα είναι για τον μπαμπά μου και τα λέω παντού. Τα είπα στη γιαγιά, στη δασκάλα, στο σχολείο, στην κ. Ελένη, ήρθε και η σειρά σας. Ακούστε και θα καταλάβετε.
-Λέγε λοιπόν!
-Ο μπαμπάς μου είναι άρρωστος. Πολύ άρρωστος .Του το είπε η μαμά και εκείνος μόλις του το είπε έγινε άσπρος, κάτασπρος. Να δω τώρα σε πόσους γιατρούς θα πάμε, αλλά σίγουρα θα γίνει καλά, γιατί η μαμά το τόνισε: «θα την εξαφανίσω».
-Kαι εσύ πού τα ξέρεις όλα αυτά; Κρυφάκουγες πάλι;
-Όχι καλέ. Το είπε μπροστά μας και ήταν και η αδελφή μου εκεί. Μάλιστα, μάλιστα κυρία Ολγα, έτσι ακριβώς έγινε.
-Και τι αρρώστια έχει ο μπαμπάς; μουρμούρισα ανήσυχη. Κολλητική;
-Α, αυτό δεν το ξέρω. Είναι μια αρρώστια μάλλον ξαφνική. Και έχει κι ένα όνομα λίγο περίεργο, αλλά όχι άσχημο .
-Πως τη λένε την αρρώστια βρε Κώστα; Θα μου πεις επιτέλους;
-Γκόμενα. Τη λένε γκόμενα.
-Τιιι ;; Είσαι σίγουρος; ψέλισα ενώ σκεφτόμουν ότι εδώ κάτι μου έχει ξεφύγει και καλύτερα να προσέχω.
-Σας λέω, γ κ ό μ ε ν α. Να πως έγινε. Γύρισε ο μπαμπάς στο σπίτι το βράδυ και εμείς βλέπαμε τηλεόραση και τρώγαμε ποπ κορν. Μόλις μπήκε η μαμά σηκώθηκε, πήγε κοντά του, τον μύρισε του είπε κάτι για τα τηλεφωνήματα και μετά ξεφώνισε:
«Σταμάτη έχεις γκόμενααα». Και ο μπαμπάς άσπρισε, είπε όχι, η μαμά είπε ναι,, κι εγώ αμέσως κατάλαβα πως είναι άρρωστος γιατί έτσι μιλάει η μαμά όταν αρρωσταίνουμε. Πέρσι –θυμάστε- που δεν ερχόμουν για κάποιο καιρό, είχε κάνει το ίδιο.
-Κωστάκη, έχεις ιλαρααά. Και όταν είχε πυρετό η αδελφή μου, της είπε:
-Έχεις γρίπηηη. Είναι πολύ αστεία όταν κάνει έτσι.
-Αααα, είπα, γιατί δεν είχα άλλο τίποτα να πω.
-Μάλιστα. Κι εγώ από χθες το λέω παντού κι όλοι με κοιτάνε όπως εσείς. Με κάτι μάτια «να». Τρομερά νέα, ε;
-Εεεε, είπα αλλάζοντας φωνήεν γιατί είχα μείνει άλαλη.
-Φεύγω κυρία Όλγα. Κι αν δε με πιστεύετε, πάρτε τη μαμά τηλέφωνο να σας τα πει κι εκείνη.
-Ναι Κώστα μου, σίγουρα θα την πάρω.
-Γεια σας!
-Γεια σου, του απάντησα και, μόλις έκλεισε η πόρτα, σήκωσα το ακουστικό. Μερικές αρρώστιες θέλουν προσοχή. Πολλή προσοχή.
