Με λένε Νίκο
Με λένε Νίκο. Ζωγραφίζω πολεμιστές, αεροπλάνα, βόμβες. Νομίζω ότι είμαι καλός μαθητής, αλλά οι μεγάλοι λένε ότι είμαι άτακτος, γυρίζω πέρα-δώθε. Ο ψυχολόγος του σχολείου και η δασκάλα λένε ότι είμαι επιθετικός και καμιά φορά δεν προσέχω στο μάθημα.
Με λένε Νίκο. Ο μπαμπάς μου είναι αεροπόρος. Ξέρω όλα τα πολεμικά αεροπλάνα, τα νησιά, τους χάρτες, τα αεροδρόμια. Με λένε Νίκο. Όταν πετάνε τα αεροπλάνα τρομάζω. Όταν ο μπαμπάς φεύγει για ασκήσεις, τον χαιρετάω στο αεροδρόμιο κάνοντας τον χαρούμενο και τον δυνατό.
Με λένε Νίκο. Θυμώνω με τα αεροπλάνα που παίρνουν τον μπαμπά μακριά. Φοβάμαι τον πόλεμο, φοβάμαι για τον μπαμπά που φεύγει συχνά. Όταν φεύγει από το σπίτι, κλαίω από μέσα μου. Δε βλέπω τηλεόραση για να μην ακούω για καινούριες ασκήσεις. Δεν περνάω από το αεροδρόμιο γιατί μου θυμίζει τα κάγκελα που σφίγγω την ώρα που ο μπαμπάς φεύγει.
Με λένε Νίκο. Δεν ξέρω ποιος ανακάλυψε τα αεροπλάνα, τις ασκήσεις, τις βόμβες. Αν ήξερα και αν τον συναντούσα μπροστά μου, θα του έσπαγα τα μούτρα..
Γεώργιος Κοκκίνης
Παιδοψυχίατρος