Η Ψυχική υγεία διαπομπεύεται, οι διαταραχές επιδεινώνονται

Στη συνέχεια των λεγόμενων μου, θα ήθελα να τονίσω το γεγονός ότι μια ολόκληρη χώρα ζει την κατάθλιψη, την οργή, την αργή αυτοκτονία, με τον από μηχανής θεό να μην εμφανίζεται. Οι συνθήκες βίας, απομόνωσης επακολουθούν του σοκ. Η ανυπαρξία εμπιστοσύνης, το χάσιμο της αξιοπρέπειας από τις σαρωτικές επιθέσεις των ξένων συμβούλων ωριμάζουν συνθήκες ολικής απειλής, ολικής απώλειας. Η εκτός ελέγχου κατάσταση, η κυριαρχία του χάους μπορεί να αρχίσει σαν φαντασίωση, πριν εξελιχθεί σε ανεξέλεγκτη βία.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, το υπέρτατο αγαθό της υγείας διαπομπεύεται. Όσο και αν γίνονται προσπάθειες να ανατραπούν παθογένειες του παρελθόντος, το διάστημα που ζούμε μέχρι την υποτιθέμενη ανάκαμψη του τομέα αυτού δημιουργεί καταθλιπτικά συναισθήματα, ανασφάλεια, μείωση της παραγωγικότητας, αίσθημα στέρησης και αδικίας. Όταν τα πράγματα επιδεινώνονται με την άγνοια του πώς προσφέρεται ή πώς θα προσφέρονται αυτές οι περιβόητες “υπηρεσίες υγείας”, η ταξική διαφορά γιγαντώνεται. Η ψυχική υγεία σαν ιστορία, βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο υπόγειο. Με πιθανολογούμενες δυσκολίες, καταστάσεις επιπλοκών σε εφήβους, παιδιών με παραμελημένη ψυχοπαθολογία οικογένειας αλλά και υποτίμησης μαθησιακών δυσκολιών, διαταραχών λόγου, γνωστικών και κινητικών δεξιοτήτων.

Το ζήτημα της επιστροφής δαπάνης έχει μεγιστοποιηθεί με την ασάφεια που υπάρχει με την αλλαγή των τιμών ταμείων εντός και εκτός ΕΟΠΠΥ. Οι γονείς δε γνωρίζουν τι τους δικαιολογεί το ταμείο με παλιές ή νέες εγκρίσεις δημοσίων χώρων. Δε γνωρίζουν πότε θα πάρουν το πόσο, ποιο θα είναι, αλλά και την απόδειξη που πρέπει να καταθέσουν στο ταμείο τους. Σύγχυση επικρατεί στην πλειονότητα των ταμείων με νέες κατηγορίες θεραπειών, όπως “απλή θεραπεία συμπεριφοράς”, δυσνόητη για ειδικούς της ψυχικής υγείας αλλά και αντικρουόμενες αποφάσεις του κρατικού τιμολογίου ή όποιου άλλου  εφαρμόζεται κατά περίπτωση. Καθυστερήσεις πληρωμών, αναντιστοιχία με την πάθηση του παιδιού, δημιουργούν ένα κλίμα έντασης και απαξίωσης. Οι ασφαλισμένοι του ΟΑΕΕ παίρνουν καθησυχαστικές απαντήσεις, οι οποίες μετά όμως δεν υλοποιούνται. Αντίθετα, πέραν της άγνοιας του κόστους έκαστης θεραπείας, της καθυστέρησης των διαγνωστικών εξετάσεων από τους δημόσιους φορείς αλλά και της όποιας υποτιθέμενης επιστροφής δαπάνης -το ποσό της οποίας αγνοείται- υπάρχει και δυσκολία του επαγγελματία να γράψει την απόδειξη ώστε να δικαιολογηθεί η δαπάνη.

Ξέρετε καλά πόσο πόνο προκαλεί η μεγάλη διαταραχή ενός παιδιού και πόσο εύκολα μπορεί μια άλλη που αγνοήσαμε, με τη “βοήθεια” – ευθύνη του κράτους, μπορεί να εξελιχθεί σε ένα μικρό ή μεγαλύτερο Γολγοθά του παιδιού και της οικογένειας του.

Ξαναγυρνάω πίσω. Δε ζητιανεύουν, είναι δικά τους λεφτά. Αυτοί πλήρωναν φόρους και εισφορές. Ξέρω, κάποιοι τα έχασαν στο χρηματιστήριο.

Κάποιοι κοντεύουν να χάσουν τα ονόματα τους στο τυπογραφείο της ιστορίας…

Γεώργιος Κοκκίνης
Παιδοψυχίατρος