Η σημασία της τιμωρίας
-Κυρία Όλγα, θέλω να σας πω.
-Πέρασε μέσα Γ. Είναι κάτι σημαντικό;
-Πάρα πολύ. Θέλω να με βάλετε τιμωρία. Όχι μόνο σήμερα, κάθε φορά που έρχομαι.
-Γιατί; Τι έκανες;
-Τίποτε, αλλά η τιμωρία είναι κάτι σημαντικό, που τα άλλα παιδιά την έχουν, κι εγώ όχι.
-Δεν καταλαβαίνω.
-Θα σας εξηγήσω. Ο Γ. έκατσε στην καρέκλα απέναντί μου και μου… εξήγησε. Οι γονείς των φίλων μου, τους τιμωρούν συχνά. Ξέρετε, για τις ζημιές, για το διάβασμα, για το φαγητό, για την γκρίνια. Οι δικοί μου, τίποτα. Κι εγώ όμως, κάνω ζημιές. Κι εγώ δεν θέλω να πάω για ύπνο. Τους το έχω πει, αλλά εκείνοι γελάνε.
-Δηλαδή; Τι τους έχεις πει;
-Ότι όταν δεν είμαι καλό παιδί, πρέπει να με τιμωρούν.
-Κι εκείνοι, τι σου απαντάνε;
-Ότι με την τιμωρία δεν γίνεται τίποτα, ότι πρέπει να κουβεντιάζουμε και να καταλαβαίνω τα λάθη μου και να μην τα ξανακάνω.
-Κι εσύ, τι κάνεις;
-Προσπαθώ να γίνω χειρότερος. Γιατί όλοι οι φίλοι μου είναι τιμωρημένοι, κι εγώ είμαι μόνος.
-Μάλιστα.
-Λοιπόν, θα με τιμωρήσετε;
-Όχι.
-Μα γιατί κυρία; Δεν είναι και τόσο δύσκολο. Ξεκινήστε με κάτι απλό. Μία μικρή τιμωρία μόνο…
-Όπως;
-Έ, να…, να μην βγω το απόγευμα για παιχνίδι, γιατί και να βγω, μόνος μου θα είμαι. Οι άλλοι είναι τιμωρημένοι…
-Βρε, Γ. δεν είναι έτσι τα πράγματα. Καταρχάς, δεν είσαι δικό μου παιδί για να σου βάλω τιμωρία, αλλά κι αν ήσουν…
-Μα, δεν καταλαβαίνετε. Έχω πρόβλημα…
-Καλά, θα κάνω κάτι καλύτερο. Θα μιλήσω στους γονείς σου.
-Τέλεια. Θα τους πείτε να με τιμωρήσουν;
-Μάλλον, όχι. Θα δούμε.
-Μιλήστε τους, γρήγορα. Δεν πάει άλλο. Στο τέλος οι φίλοι μου δεν θα με κάνουν παρέα και θα μείνω ολομόναχος.
-Καλά, θα τους τηλεφωνήσω άμεσα, για να συζητήσουμε.
-Βιαστείτε. Χωρίς τιμωρίες, την έβαψα!
Όλγα Παπαδοπούλου